در ابعاد این عصر خاموش

من از طعم تصنیف در متن ادراک یک کوچه تنهاترم

بیا تا برایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است

وتنهایی من شبیخون حجم تو را پیش بینی نمیکرد

                                      و خاصیت عشق این است

کسی نیست

بیا زندگی رابدزدیم ان وقت

میان دودیدار قسمت کنیم

بیا باهم از حالت سنگ چیزی بفهمیم

بیا زودتر چیزهاراببینیم

ببین عقربک های فواره در صفحه ساعت حوض زمان را به گردی بدل میکنند

بیا اب شو مثل یک واژه در سطر خاموشی ام

بیا ذوب کن در کف دست من جرم نورانی عشق را

به سراغ من اگر می ایید

نرم واهسته بیایید،

                  مبادا ترک بردارد

                                       چینی نازک تنهایی من

زندگی خالی نیست

                           مهربانی هست

                                                سیب هست

                                                                                           ایمان هست

اری

زندگی رسم خوشایندی است

زدگی بال وپری دارد با وسعت مرگ

پرشی دارد اندازه عشق

زندگی چیزی نیست که لب طاقچه ی عادت از یاد من وتو برود

زندگی حس غریبی است که یک مرغ مهاجر دارد

زندگی سوت قطاری است که در خواب پلی میپیچد

برایتان

        دلی عاشق

                        ذهنی جستجوگر

                                               روحی عصیانگر

                                                                                      نگاهی پرهیزگار 

                                                                                                              و زبانی پرسشگر 

                                                                                                                                          میطلبم